bir an geliyor
kendinden baðýmsýz kederlerin
kaderine meydan okuyor zaman
aklým
kýrk yarýyor kýlý
fikrim
serseri oluyor meydanlarda
ellerinden tuttuðum harflerin
bacaklarýný kýrýyorum bir çýrpýda
hiç biri sana getirmiyor beni
hiç biri
bir adýn etmiyor
çöpten sakýndýðým gözüme
parmaðýný sokuyor yokluk
kör bir muammanýn
gören tarafýndan saklanýyorum en çok
en çok
senden kaçtým sanýyorum
biliyorum
yanýlýyorum
kulaðýna üflediðim sitemlerin
göbeðini kesmeyi unuttuðumdan
anasý babasý hiçlik oluyor ellerimin
sonra
yeni yetme
eli yüzü düzgün ayrýlýklar büyütüyorum
yanak çukurumda
bir an geliyor
geçmiþ pusuya yatýyor avuçlarýmda
arsýz bir telaþa dönüyor hayat
ben sensiz kalýyorum
sen
an’lamsýz...