Adýný söyler, Attýðým her adýmda kaldýrýmlar. Havasýnda kokun, soluðum olursun Ciðerimde buram buram. Yýldýzlarýnda gecelerinin Hep sen varsýn bilirim. Çünkü ben onlara gözlerini gizledim. Ben bu þehri, Sýrf sen varsýn diye sevdim !
Dumanýnda bacalarýnýn Sana olan hasretim tüter. Karýþýr yalnýzlýðýma, Puslu sokaklarýn kömür kokusu. Üstüme gelse de, insanýna baka baka Köhneleþmiþ duvarlarý, Çekip gitmem, gidemem, Ne olursa olsun beklerim. Ben bu þehri, Sýrf sen varsýn diye sevdim.
Ýçinde seni görmek olan Bir anlýk tesadüfe feda Ne anlarýma tanýk sokaðýnýn kedileri. Ve yüreðimin ne kaybetme korkulu atýþlarýnýn Seslerini dinledi çýnar aðaçlarý. Biliyor musun; Tek bir aðacý sevemedim ömrüm boyunca: Camýnýn önünü kapatýp, Seni benden kýskananý... Kaç gece kavga ettim onunla, Kaç zaman yenildim. Olsun ! Ben bu þehri, Sýrf sen varsýn diye sevdim...
Sosyal Medyada Paylaşın:
mehmet abdırgan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.