Vurulur uçtuðu gün
kanadýndan.
Þehla sabah ile
göçebe akþam...
Hýz yapar
ensede toprak.
Teselli verir
gün geceye.
Ürperir;
Peygamber nefesinde
sökülen duyarlýlýklar.
Yýpranýr sözcükler.
Damla damla
var oluþlar damlar.
Kökünde hayat olan
ölüm sarnýcýna.
Düþer gökten
bir avuç bilye.
Döner kör labirentte
renk tayflý plak.
Duran saatin önünde
son kez haczedilir aþk.
Bir ucu sonsuzluk
bir ucu sessizlik
bu uçurumun...
Baþlar solmaya fotoðraflar
Asýlýr ince bir ipe
naklen yayýnda ýþýk...
Çalar iç seste
kýrýk dökük bir radyo.
Kýsa dalgada yalnýzlýk.
Sonu belli bu dramýn.
Nereye baksan
çýkmaz sokak Kasým.
Bitmek bilmez uçurumda
yokuþ olur Aralýk...
Gül damlatýr teselli
güvercin gözünde
aydýnlanýr sabýr.
Diz çöker umut
bir avcýnýn yüreðine
Vurulur hepsi
O’na tutunanlarýn.
Yansýr þafaðýn göz bebeðine
yaldýz çarýklý tan.
Gece yarýsý festivaline
yaklaþýr adýmlarýn nöbeti.
Her çizgi duvar kesilir.
Yuva kurar
omuz baþýna güvercin.
Acýyý sevince birleþtirir.
Sallanýr güneþ salýncaðýnda
içi geçmiþ zaman...
Ferda Özsoy
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.