Doladým geçmiþin avlusuna
saklandým görünmez sýðýnaða.
Boðuldu yankýlar
aynalý mezar taþýnda...
Ulaþmasýn adýmlarýn bana
can yakýcý nostalji yaþasam da...
Benden çoktan geçmiþ bakýþlarý
Astým bombalý pankarta.
Rüzgarla koþsam da hatýralara.
Aldýrmýyorum kramplara
mideme otursa da gerçekler
kusmakta yalancý avuntular.
’’Keþkelerim’’ Davacý
Düðümlense de boðazýmda gerçekler...
Çýkardým piþmanlýklarý be sevgili !...
Soluyorum burukluðun nefesini
Aþk bedel ödemekmiþ...
Gün aðýtlarý düþse de
gece kaleme.
Çöker mahzunluk
hüzün heybeme.
Kanar sessizliðin içinde bir çýðlýk...
Ayrýlýðýn rüzgarý b/aþka, b/aþka
esse de ölüm/e.
Hiç ihanet etmedim kalbimdeki yerine...
Ferda Özsoy
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.