büyükler boðuþuruz diþ pençe ölür çocuklar ceylan yavrusu babalar gülümser gibiyken savaþa neden siper basar analarýn gözyaþý
savaþ bir niyetse kuþlukta öðleye kalmaz çocuk salâsý
çocuklar suyun en yakýn akrabalarý küçüklüðümüz bu çocuklar mýydý çocukluktan mý yürüdük alnýmýzdaki yitik yollara kaþýmýzýn ortasýndaki derin uçurum katlansa içinde kalbimizin kaldýðý açýk mýydý bir çentik kadar
ya siz savaþ tezgâhýný açanlar eskiden çocuk muydunuz bir çocuk ölecek kadar büyür küçülmez öldürecek kadar serçe yumurtasýndan çaylak mý çýkar çocuk muydunuz eskiden
çocuklar, ölüm kuyruðunda sýrasýz ki azrail yorgun, azrail þaþkýn azrail korkar oldu canýndan . . . . . . aðzýmdan çýkarken yanmasa jetler daðýtýyor dualarýmý tanrý bilse ölür müyüm anne
ömer faruk hatipoðlu
(AUY, 2006, s: 52)
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ömer Faruk (ofh) Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.