ince

ince bir özlem için

I

evrende en ince þey
jetlerden hýzlý giderken bizi
bir gül dalýna konmuþ kelebeðin
sýrtýnda gibi yaþatan dünya

dünyada en ince þey
birbirini duyumsamayan
evren ve gülün
ayrýmýnda yaþayan insan

insanda en ince þey
rüzgâr süreceði sýra
birden bir gülün bitivermesi
ve yürekten püsküren saðanak yaþam

yaþamda en ince þey
sen



II

sendeki en ince þey
gül gözün her açýþýnda
sürgit kaynayan sabahýn
bir damla dökülmeden bir yere
yemyeþil tane tane düþüþü

gördüðüm en ince þey
yüzünde yiten derin suyun
yüzündeki hüzün

iþittiðim en ince þey
önce göðsüme uðrayan sesinden
duymadýðým söz

dokunduðum en ince þey
ellerin ellerimdeyken
bulamadýðým parmaklar

okþadýðým en ince þey
geçmiþten genlerine yaðmadan
buhar gibi kalkýp içine aðan
elimin deðemedi soyluluk

öptüðüm en ince þey
seni gözüme yumduðumda aðustosuma
tutuþmuþ kýzýl karlar döken
hacmi düþ aðzýn

özlediðim en ince þey
içinde özlem diye uzak bir yerden
iyileþen bir sýzý gibi
incelip gelmek

yaptýðým en ince þey
yokluðunu harç edip çölümde
sulardan diktiðim þiir kulesi

yaþamýn en ince acýsý
seni bu kalýn ‘hayat’a býrakmak



ömer faruk hatipoðlu

(ince, toplum, 1997)
















Sosyal Medyada Paylaşın: