ince / sevince

sevince



sevince
güneþten kopar
fýrtýnalar fýrtýnalar sonrasý
yeniden yaratýlýrým
yaþam yeniden baþlar
sudan balçýktan
yeni baþtan yýkanýrým
özümdeki tozdan topraktan

sevince
bir çocuk kadar büyürüm
yusyuvarlak durum alýr
oyuncak odamda her þey
bir bebek gibi
zor büyürüm

sevince
sevdam henüz el deðmemiþ anakara
bulursa bir yeni yetme yürek
hiçbir kabile reisim
beyaz adam gitsin demez

sevince
afrika’dan duyulur
içimdeki büyük patlama
yo, bu atom deðil
yaðmur bombasý

sevince
midem düzelir birden
saçlarýmda gümüþ yakamozlar ýþýr
yüreðim kan sürer tenime
nereye baksam kendimi
gülümserken görürüm

sevince
lâci takým kýrmýzý kravat
siyah boyalý iskarpin
bir de heyecaný
en az yirmi yýl eder

sevince
bakmayýn yediðime içtiðime
ben en çok sevince yaþarým
yaþamak dað altýnda durgun bir gölken
sevince kaynar, bir yatakta kývrýlýr

sevince
bir dize olurum
bir anahtar söz
mutluluða açýlan
kapýlar aralamaya

sevince
güneþten kopar
yeryüzü olurum
yaðmaz yaðmur
kuru kuru eser ya rüzgâr
kahrolurum



ömer faruk hatipoðlu



(ince, toplum, 1997)
Sosyal Medyada Paylaşın: