Aþktan düþen bir tohum çatlaðýydý kalem, Kelam olup Adem’e fermanlar yudumladý yer Gök açtý kanadýný avazýnca Sulandý, damarlarýmýzda kýrmýzý sürgünler, Yollar gibi her biri, kalbe vurgundu …
Suskundu dünya, ay düþen duvarlar soðuk Yapýþkan bir gölge gibi hasret meskûn Unutkan bir yalnýzlýðýn ellerince hercai
Aç gözlerin ateþinde taþýndý mütemadi bir sancý Firavunlar, yezitler doðdu gün doðumlarýndan Ve zulümler yazýldý kitaba insan yazýlandan.
Tutunmak için Havva’nýn kokusuna Bebekler koklandý aklanmaya derman Anneler kutsandý Þiirlere asýldý vicdanlarýn pasý, þairler kutsandý Emzirsin diye kalemleri Habil’i Aþkýn ilk harfiyle baþladý tüm alfabeleri…
Sosyal Medyada Paylaşın:
mehmet abdırgan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.