I
Gözlerinin mezarýna gömüldüðümden beri
Kalp atýþlarýnla suluyorsun topraðýmý
Ellerinin düðmesi ilikleniyor önümde
Dudaklarýn mayýn döþeli
Konuþsan kana bulanacak düþlerin
Aðlasan bozulacak ritmi yüreðinin
Çeliþkiler yumaðýna sarmalanmýþsýn,
Çözülmüyor bir türlü umudun kördüðümü
Mevlasýný bekleyen Þems gibi sarý sýcak,
Þemsini bekleyen Mevla gibi derbeder ruhun
Hangi aynaya baksan sen deðil
Hangi uzvuna dokunsan ceset gibi,
Soðuk…
Bakýþlarýnla kazýyorsun mazinin tünelini
Öyle bir yerde yakalýyor ki zelzele
Siyah beyaz fotoðraflarý tavaf ediyormuþçasýna
Aklýný enkazda býrakýrcasýna
Kaçýyor avuçlarýn uzaklara dört nala…
Ellerin…
Kaderinin isyankâr pençesi
II
Yaslandýðýn aðaçlar yýkýlýyor bir bir
Týpký dokunduðun bedenler gibi
Göðe saklandýkça serzeniþlerin
Nefret yaðýyor þehrin sýrma saçlarýna
Saçaða dönüþüyor bozkýrlarýn gövdesi
Ýklimi deðiþiyor yavaþ yavaþ hüzünlerin
Derdini taþýyamýyor kervanlar,
Hamallar,
Yolcular…
Cama yaslanan kirli bir yüzün buðusunda
Kayboluyor çocukluðun
Ývmesi düþük hayallerin keskin virajýnda
El sallýyorsun toz pembe umutlarýna
Vedalaþýrken masumiyetin saliselik huzuruyla:
“ Ne sen bana erkendin, ne ben sana geç
Þimdi sursuz bir kentin insanlýðý bombalanýrken
Ve þarapneller yaðarken hayallere
Açarken baðrýmý ölüme, sessizce
Hoþça kal çocukluðum
Sen bari
Masum kal...