T a n r ý m!
Daha dün ö l e c e k t im.
Azrâil parmak uçlarýmý ýsýrmasaydý eðer.
//
Gecenin gözleri emzirirken dudaklarýmý
Göðüs ucumdan dökülür günahlarým.
Ve kör bir ateþ ruhumu ýsýrýrken
Gâyyâ kuyusuna itti beni bir ses!
Ö l ü m hâktýr!
Ecelin kanatlarýndan uçana.
Gökyüzüne asýlý kalmýþ bir çýðlýk tutar yakamdan.
Secde ederken kýbleyi þâhadete
Astým boynumu Arafat’a.
Þeytan dokunmasýn diye ruhuma.
Sevmek mübâhtýr!
Zemzem suyunu aþk ile içene.
Ey benim sýrata devrilmiþ boynum
Gövdemden düþmeyince aklým,
Daha kaç defa can çekiþecektim
Yusuf misali kör kuyularda?
Can ibâhâdýr!
Haktan gelince kûn âþkýna.
Kanamasýz iç çekiþlerim, yoðrulur bir ananýn rahminde.
Ve yetim bir çocuðun gözlerinde sesi kesilir ömrümün.
Daha selâm okunmamýþken
Ö l d ü r beni!
Hâk uðruna.
Kýyam ettim gözlerimde parçalanan edâ’ya.
Ve çoðu kez saati kuramadým zamanýn sonrasýna.
Beni öldü say.
Zaten ruhum bir adým ötemde.
Þimdi rüzgârýn üryan sesinden duyulacak!
Ey benim ö l ü m e melâl halim.
Ýsrafil’in surunu ç/aldým birazdan kýyâmet kopacak!
** Gayya kuyusu: Cehennemde hutemenin kuyusu.
** Mubah: Ýslam dininde yapýlmasý veya yapýlmamasýnda fark olmayan durum.
**Ýbaha: Helal kýlmak
** Eda: Naz
** Melal: Üzüntü, Hüzün.