zaman kopsa orta yerinden þimdi
ayrýlsa gecenin koynundan güneþ
ve ay doðsa gözlerimden gökyüzüne
sonra sen gelsen
hiç ses etmeden izlese yýldýzlar adýmlarýný
adýn
içli bir þarký olup dökülse dilimden
sussa naðmeler sesime
sessizliðimin alnýndan öpse sesin
vurdumduymaz bir hýçkýrýk takýlsa boðazýna kelimelerin
önce aðlasam adamakýllý
utansa geçmiþim
geçsem gelmiþimden geçmiþimden
benden vazgeçsem
ve anlasam
anlamlandýrsam dünyanýn neden dönmediðini
ve neden gülmediðini çocuklarýn
kaçak tebessümlerini çalsam yüzünden sonra
gökkuþaðýndan taç yapsam iklimlere
yeþerse gözlerim
gelin etsem hüzünleri telli duvaklý
ve
sen gelsen
karanfiller büyütsem göðüs boþluðumda
ellerim
ellerin koksa
nefesime iþlesem nefesini nakýþ nakýþ
yüreðin dokunsa yüreðime
okunsa alnýmda adýn
ömrüm
avuç içlerine dolsa
ve gelsen
sen gelsen
sonra
isterse kýyamet kopsa...