’*** Býrakýrken gözlerime yokluðunun kýyametini
Unuttu mu yüreðin yâr,
Unuttu mu aþkýn merhametini ’
Gidiþin düþerken ayak uçlarýmdan
Astým gözlerime sensizliði.
Ve son kez ö l d ü m en acýsýndan!
//
Bu bir ölümdür.
Ardýndan kýyameti getiren.
//
Gözlerinin karasýndan baþlar kýyamet.
Her gece cehennem ateþinde yýkanýrken Ýblis
Azrail’in dudaklarýndan dökülür ecel.
Bir Ezân sesi duyulur Arþ-ý âlâ’dan yükselen.
Ve bir Selâ sesi gelir hani o kýyamette son duyulan.
Üstü açýk kalmýþ gecenin koynundan sayýklardým.
‘’ Her giden bir ceset getirirmiþ evlere. ‘’
Eskiden korkardým söylemeye
Ki;
Diþlerimin arasýnda öldüðümde anladým.
Yetim bir gülüþtü yarýnlardan topladýðým.
Ben ne zaman boynumu büksem
Sýrat’ta takýlý kalýrdý ayak uçlarým.
Anlýyorum ki;
Kirpiklerimin ucundan baþlarmýþým yok olmaya.
Seni sevdiðim vakitse kaybolur muþum günahlarým da.
Meðerse benim sevabým olmamýþ hiç.
Dün gece Tanrý fýsýldadý kulaklarýma.
Bil ki
Ben ömrümde kefen giymemiþtim.
Ki üþümeseydim hiç.
//
Oysa ben daha annemden doðmadan önce
Unuturdum seni.
T e k b a þ ý m aÖlmeseydim eðer!