Bir zaman düþlüyordum yalnýz huzura aksýn
Yelkovan suspus oldu hayat yalan söyledi
Güneþ tepeden bakýp kötülükleri yaksýn
Alevi kanla doldu hayat yalan söyledi
Henüz kundaðýmdayken usulca aðlýyorken
Annemin billur sesi kulakta çaðlýyorken
Gurbet türküleriyle kalbimi daðlýyorken
Efkârlar bana kaldý hayat yalan söyledi
Halbuki rüyalarým her daim toz pembeydi
Her gece yeni güne, umutlara gebeydi
Mutlu olduðum tek yer yýldýzdaki heybeydi
Þimalim derdi saldý hayat yalan söyledi
Papatya fallarýnda “sevmiyor” çýktýðýnda
Dört yapraklý yoncalar uzaktan baktýðýnda
Dilek aðaçlarýný cefalar yaktýðýnda
Baktýk umutlar soldu hayat yalan söyledi
Neydi bu yeryüzünü nefret ile besleyen
Gönlü apak olandý mutluluðu özleyen
Dil yarasý acýydý, yürekleri közleyen
Merhameti kul sildi hayat yalan söyledi
Seda demiþler bana üfleyip kulaðýma
O zamanlar takýlmýþ “sedasýzlýk” aðýma
Bakýp da sessiz sessiz þu çocukluk çaðýma
Ömür kaderi bildi hayat yalan söyledi
Seda YÜKLER