Her canlý umutlarla, sevdalarla baþladý
Hayat denen upuzun ve kýsacýk zamana
Kâh sevinçliydi, þendi kâh hayali taþladý
Güneþin doðuþundaydý saklanan derin mana
Çünkü batardý elbet ve belirirdi tekrar
Ölüm aleniydi dost, biz de etmiþtik ikrar
Kefene doladýðýn hayallerin çürüdü
Çöz onlarý n’olursun gözünü küf bürüdü
***
Kabul,yalan bu dünya kimse ölümsüz deðil
Hem de severken döver, gülerken aðlatýr dost
Tamam sadakat ölü, hainlik ise zebil
Yalan dünya kalpleri usulca daðlatýr dost
Keþke dik durabilsek, ulu bir çýnar gibi
Yaþatsak sevdalarý, insanlýðý ebedi…
Konuþ, lâl baðlama dost, neden böyle ahrazsýn
Anahtarýn nerede, çözülemeyen “raz”sýn
***
Mazimi kýskaçladým astým zaman ipine
Günlerce, haftalarca yýllarca ýslak kaldý
Hep olumsuz ekledim geçmiþ zaman kipine
Velhasýl hayat benden, çocukluðumu çaldý
Üzgünüm dost ve mutsuz akýbetim bu benim
Kelepçeli ellerim, müebbetim bu benim
Ellerin hep boþ kaldý, oysa huzur dilendin
Bakýþlar küçüldükçe insanlýða bilendin
***
Ayný dertten muzdarip, iki tekneyiz sanki
Dalgalar yükseldikçe asýl vurgunlar baþlar
Kýyýya vurduðumuz, yok olduðumuz an ki
Boþalýr bulutlardan yaðmur yerine yaþlar
Çünkü bizi yalnýzca gökyüzü aldatmadý
Dileði baþýmýza taþ yapýp da atmadý
Haydi dost kalk gidelim bilinmeyen diyara
Kapanýr mý acaba içimizdeki yara…
* raz : sýr
Seda YÜKLER