sýzýp kalmýþlýðým var
týklým týklým bir yorgunluðun kucaðýnda
gece ayaza çekmiþ olacak yine
tutulmuþ rüyalarým
zamanýn
tekerlek üstü yolculuðunda
diþlerim kamaþýyor
bulanýk bir çay tadýndaki sabahtan
acýmtýrak ve biraz ekþimsi bir buðu
canýnda gözlerimin
ne resim çizebiliyorum
ne de
güneþ vuruyor yüzüme
Ferdi Tayfur geliyor aklýma ansýzýn
birde söylediði o þarký
bende özledim diye çýnlýyor kulaklarým
belki baþka þarkýsýný bilmediðimden
kim bilir
tepeleme yüklü hüzünler
hatalý solluyor aklýmý
arkalarýndan bakýyorum
yol gidenin diyor içimdeki ses
yol gidenin
bir yýðýn duraktan geçiyor ellerim
her durakta bulanýk bir çay
adamakýllý puslu bir hava
’kederim
demli ve tek þekerli olsun lütfen’
üstüme gökyüzü çöküyor yine
büyüdükçe aðýrlýðým
bacaklarým kýsalýyor
küçücük bir kutuya hapsediyorum
boylu postlu umutlarýmý
güncesiz mektuplar yazýyorum
sigara paketlerinin arkalarýna
derme çatma kalabalýklarda kayboluyor kelimeler
ve her devirdiðim cümle
ölümcül kazalara sebep oluyor
kaptan
bu þiirden
müsait bir yerde inebilir miyim?