hani diyorum ki
ucu bucaðý olmayan bir buluta týrmansam þimdi
ayaklarýmý býrakýp aþaðýya
saçlarýndan tutsam yýldýzlarý
yaðmur yüzümü yýkasa
yýkýlmadan yeryüzü
ve gökyüzü gözlerim olsa
bir þarký mýrýldansa ebemkuþaðý
peþinden ýslýk çalsa kelebekler
hani olur ya
yeþil tarafýndan dile gelse dünya
birde
mavi baksa bebekler inadýna
aþýklar
ayný nehrin yataðýnda aksa mesela
okyanuslarda karanfiller açsa
güneþe taç yapsak papatyalardan
melekler ýsýnsa
cehennemin kýzýl gökyüzünde salýncak kursak
ateþ gülümsese
dinlense yer göðün kucaðýnda
yarým kalmýþ þiirler dillense
ve çýnlasa kederlerin kulaðý
hani diyorum ki
dünyayý küçültsem avuçlarýmda
Sur’u üflemekten vazgeçse Ýsrafil
olur olmaz kopmasa kýyamet
yüreðim
dönmese yangýn yerine
ve ölmese her gün
yeniden doðurduðum çocukluðum!