üçten ikiyi çýkarýyorum
bir kalmýyor nedense
parmak hesabý yapýyorum sonra
bakýyorum ki
benim üç parmaðým bile yok
bir eksiklik var
biliyorum
ya içimin delilerinden biri öldü
ya saymayý unuttum ben
atlýlar savaþ meydanýna çýkýyor
gecenin bir yarýsý
toz duman
perperiþan bir karanlýk
meydan boþ
sarayýn soytarýsý ölmüþ
bilmiyorlar
tuhaf olan ne ki
soytarý mý?
ölüm mü?
ölümün soytarýyý bulmasý mý?
yoksa
üçten ikiyi çýkaracak kadar
parmaðýmýn olmamasý mý?
melankolik bir aðrý çöküyor baþýma yine
baþým kalabalýk
baþým
kalabalýkta kayýp
aðrýmý gören var mý?
annemin entarisini giydiriyorum
oyuncak bebeðime
eskiden sarýydý saçlarý
eskiden
ikimizde çocuktuk
ve ikimize de yakýþýrdý annemin entarisi
ve ikimizinde
parmaklarý vardý
üçten iki çýkmýyor iþte
çýksa da bir kalmýyor
uðraþtýkça ölüyor deliler içimde
içim üþüyor
hem yeþili de sevmiyorum artýk
içimden yüze kadar saymýyorum
duvarlara resimlerde çizmiyorum
bir de
hep yarým kalýyor yazdýðým þiirler
parmaklarým yok ya
ondan diyorum
ama korkmuyorum
gözlerim sulanmýyor
ben iyiyim yani
sadece
içimin delileri ölüyor!!