Senden sonra arta kalan,
Kaldýrým taþlarýna býraktýðým ayak izlerim
Geçmiþe bakmaktan sýkýlmayan gözlerim
Ve hala titreyen ellerim var
Zor günlerin þafaðý, güneþi kýskandýrýr diyorlar
Peki yalnýz adamlarýn gözyaþlarý?
Bir sonbahar baþlangýcýnda, çok eskiden söylenmiþ bir þarkýnýn hüznünü paylaþtýðýmýz günlerdi. Kafalar güzel, gözler dolu, yürekler kýrýktý. Kalbime býraktýðýn tarifi olmayan birkaç duyguyu paylaþýyordum eþe dosta, geri gelmeme ihtimallerin þarap þiþesine aromatik bir tat veriyordu. Mutlu deðildim, bir daha hiç mutlu olamayacakmýþ gibi hissediyordum.
Sonra
Parlayan gecenin rüyasýný gördüm
Güneþ hiç doðmayacakmýþ gibi
Karanlýðýn tutkulu gözlerini gördüm
Korktum
Sen olmadan gelen sabahlar zor oluyordu
Güneþ, þafak ve karanlýk çok güzel dans ediyordu
Gerçi ben sarhoþtum
Hem aþýk hem sarhoþtum
Pek hatýrlamýyorum
Hüseyin Özkaymak