//TANIDIM SENİ//

Hani yýllardýr tanýrsýn gibi gelir ya bazen

Yokluðunda olanlarý bir çýrpýda anlatývermek istersin

Hani sen gibidir,çocukluðundaki o salçalý ekmeði bölüþtüðün yarýn gibidir

Yüzünü silerken kollarýna utanmadan gülümsemen/dir...



Kanayan dizlerinden

Tozlarý üstüne silerken

Annesinin kýzacaðýný bile bile yapýp

O hýnzýrca gülümsemen/dir...



Yaþam savurmuþken herkesi bir yere

Hep aklýnýn bir köþesinde bekleyen gibidir

Hani davetsiz misafir gibi

Hiç beklenmedik anda gelip en çok sevindiren/dir...



Çocukluðundan tanýdým seni

Ayný mahallenin arka sokaklarýnda büyüdük biz

Hani senin bilyelerin le benim bebeklerim oynarken

Aslýnda en çok senle gülümsedik biz..



Hayat bu kadar yormuþ/ken bizi

Gözlerindeki o pýrýl pýrýl ýþýltýdan tanýdým seni

Hiç sönmemiþti yüzündeki sevgi

Yalýndýn herkes kadar ama herkesten baþkaydýn...



Seninde yaralarýn vardý ,benimde

Yaþadýklarýmýz,yaþayamadýklarýmýz,ertelediklerimiz

Hani çocuktuk da büyüdü boylarýmýz

AMA;

Hep çocuk kalmýþ bir yanýmýz...



Acýdýkca acýttýk bazen,sevdik/ce daha çok sevdik

Bize kalanlarý toplasan birikmiþ onca acý

Kanayan onca yaraya raðmen

Hani yürekte çocuk kalan yanýmýz

Çýkar sokaða yeniden baþlar oynamaya...



Hani hatýrlar mýsýn göçenler olurdu mahalleye

Yeni arkadaþlara sevinirdik de gidenler hep iz býrakýrdý ardýnda...

Aþklar da böyle oldu birileri geldi,birileri terketti...

Hani biz hep o mahalleye sýðýndýk acýdýk/ça,acýttýk/ça...





Sosyal Medyada Paylaşın: