Beyaz bir düþ, eskitemez zaman denen aynada kendini
Soðuk ve karanlýk
Ezelde çizildi anlýk ezberlenen bir satýr yazý
Dünler hep yarýnýn vebalini taþýr
Aþýnmýþ zoraki bir ayrýlýk
Nasýlda sýðar ömür denen güne, deniz gibi bir damla sýzý
Yýkanýr her gün pas tutmuþ yüzü
Ýç çekiþinde ölmedi duvarlarý parçalanmýþ yürek
Bir nefes daha al da sýzdýrma acýlarý, doldur taþýr
Ey vebalim!
Bilmezdim giderken yollarýn günah kadar omuzlarda aðýrlýðýný
Kuruyan yapraklarýnda kokusu varmýþ
Denizler maviyi hep gökyüzünden alýr sanýrdým
Meðer haziranda da yollar yýkanýrmýþ
Bu yaþta gördüm ya yokluðun da varlýðýný
Yaþasam bile artýk ölmem birdaha
-Sana hiç þiir yazamadým affet beni-
Belki ölmeyi istediðim gün dindi içimin sesi
Görürken ateþten demirlerde dövülmenin dengini
Bastýðýn yerden alýp sakladýðým kuru bir çiçek
Ya da saklayan okyanuslar denizler, gözlerinin rengini
Bilmedim!
Asýl beyazmýþ ateþin en kor hali
Gecelerde serin esen yapraklarda bir ezgi
Gündüzler yakarken gölgemi..
Ey gecem!
Ne olur bari sen esme bu kadar serin
Düþmaným ol celladým, en büyük korkum
Kirpiklerime kadar dondur beni
Yüreðime asýlý kor kor benekler yetmezmiþ gibi
Yýldýzlarýna söyle!
Bakmasýnlar bana yukardan öyle
Dik ve derin
Biliyorum sen de benim gibi hep ordasýn
Yüreðim yarýsý parçalanmýþ, unutulmuþ bir satýr þiir gibi
Yokluðun sevenlere ilham olan uçup giden dizeler kadar acý olsa da
Varlýðýn annemin duasý kadar kutsal
Dualarýndan eksik olmadýðýmdan eminim
Emin ol son nefesime kadar sende hep duamdasýn.
23.09.2013