bir sözcük arýyorum sesini duyumsatan sokaðýn tozunu dumanýný unutturacak kadar sevgiyle uzanan sýmsýcak bir el simit kokulu öyle burnumda tüten bütün düþ kýrýklýklarýný ilk dokunuþuyla silen
öyle yüce bir kalem, kelâm var mý arýnýp silkinmiþ sevgisizlik günahýndan seccadesini sermiþ insana esselâmü âleyküm demiþ iki cihana selâmlarýný dermiþ
onu arýyorum sesinde kuþlarýn bile kýblemde insan yüzlerin hesapsýz gülümsemesi düþlerimden çýkýp geliyor yaz gözleriyle yeniden karýyor topraðýmý
sevgiye çýkan yollar þarkýsý dilimde aydýnlýk odalara çýksýn istiyorum bütün merdivenler bir gün diðer günden yüksekte ay tamamlasýn yansýmasýný inler gibi göstermesin yüzünü
o þiir, söz tespihin imamesi güneþ silkeliyor yelesini aþkla koþan atlarýn çiçekler içiyor damlasýný yaðmurun terazide bütün insanlar eþit ve saðlýyor sevgiyle dengesini
16. 9. 2013 / Nazik Gülünay
Sosyal Medyada Paylaşın:
glenay Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.