Çok bedbahtým
Beni bekleme
Ýstanbul!
Bakma sen benim kusuruma
Ne þeymiþ bu, bu bedbaht eden ayrýlýk
Ýnsanlarýn anasýný belledi
Çabuk unutulurdu bedbahtlýklar belki de
Eksik olanlarý unutmak mümkün olsaydý eðer
O kadar da çekilmez olmazdý belki de kalp aðrýsý
Dev bir özlem yüreði sýyýrýp kaldýrmasaydý eðer
Ey doðanýn saðduyusu
Geçseydim tanrýnýn fikrinden eðer
Bana göz kulak olurdu belki de
Ama nedeni var her þeyin dediyse tanrý eðer
“Suçlu sorumlu arama!”
Vuslatýn yer almadýðý bir evrende
Ah evet
Bir þey baþka þeyi doðuruyordu
Güneþ yirmi dört mayýsta tutuldu
On yedi temmuzda
Karardý geceye sarkan
O pýrýltýlý ay!
Baðýr/dým
Baba! Kapý kapalý
Annem beni duymuyor
Ve bil ki tüm bunlar
Ýçimdeki öldürmediðim çocuðun sesleniþleri
Belki kimseye söylemediði bir sýrrý vardý
Belki de gidecek baþka yeri yoktu
Tanrýnýn unuttuðu kalp
Ki sana bunu anlatmak çok zor
Kapat kulaðýný! Vur üstünkörü vur
Benden bu kadar
Neredesin tanrým dedim
Önce beni yarattýn sonra neden unuttun?
Bekledim geceyi
Evet, bekledim gelmesini uykunun
Sankim rüyamda tanrýnýn huzurunda durdum
Ýtiraf et!
Hadi üþenme
Her sözcüðün üstüne bas
Veda mezarlýðý oluyor soluðumu düþürdüðüm her yer
Anne karnýnda ki bir fetüs kadar saf ve masumdu yaktýðým aðýtlar
Bir vakitler
Baharlar kadar çok karþýlandým çok uðurlandým
Kaç kez çileden çileye batmýþ zamanlardan çýktým
On ülkeye ayak izi býraktým
Nerde yaþadýðým ise belli deðil
De dedi
Tanrým
Uyanýkken tüm düþüncelerime melek hâkimdi
Uykunun yardýmý olmadan hýnzýrý düþledim
Böyle bitap düþmem bundadýr belki de
Yoksa erteler miyim Ýstanbul’u
De dedi
Tanrým
Tanýmaz sabýr! Acým benim!
“Rahmana” ihtiyacým var
Beni inleten gönül kavrukluðu
Yapýþmýþ tenime isi
Nasýl
Anlatsam
Ulu orta
Beynim silik
Yüreðim oyuk
Sesim boðuk
Avurtlarým çökük
Þakaklarým beyazladýkça tükendi direncim
De dedi
Tanrým
Henüz tanýmazsýnýz beni
Görünüþümün sizi aldatmasýna izin vermeyin
Kimse gerçek adýmý bilmez
Ýnsanlýk fakültesinde talebeyim
Annem Melek!
Babam Hýzýr!
Çok þefkatli gölge gibiydiler üstelik
De dedi
Tanrým
Geceyle gün arasýnda çekti gittiler
O günden beri
Uzaktan yakýndan ilgileri yoktu dünyevi zevklerle
Bu bir tercih deðil
Böyle þeyler, tanrýnýn takdirini bekleyenlerin baþýna gelir
De dedi
Tanrým
En zor günlerde
Hep bekledim…
En kötüsü de boþuna bekliyorum hissi...
Hani, kendini güçlü kabul eden ben
Sen! Ateþ ve sen! Matem
Beni pes ettiren
De dedi
Tanrým
Ayrýlýk iki ucu keskin kýlýçtýr!
Ýki tarafý da biçer
Tüm gece gözlerimi açýk tutup
Baktým…
Evet, inatçý hasret biçmiþ içimi
Baþýmý önüme eðdim
Ve kutsal bir ruh dilimi dizginledi
Z-anne-ttim
De dedi
Tanrým
Anlatamýyorum
Ýnan ki
Anlatýlmaz dil yordamýyla
Ey hayat
Hadi!
Anla sana
Karýnda taþýyan da
Baþýmý omuzuna yaslayan da
Eksik Ýstanbul’da
Öyle bir eksik ki bu
En baba yiðit kalp aðrýsý karþýsýnda fark atar
De dedi
Tanrým
Vallahi billahi de
Çatlamasýn diye gök
Ah! Çekmiyorum
D e d i m
Tanrým /KAYIP YALDIZ