Hadi takas edelim birþeylerimizi
Mesela bir fincan kahve içecek zaman ver kýrk yýlýmý al
Esirgemedi sözünü
Yazarýn en abisi
Kimsenin vefaya ihtiyaç duymadýðý bu zamanda
Ben daha fazla büyütme derim
Ýnsanlar tercihleriyle yaþarlar bu hayatta
Ya tozu dumana katarsýn ya da tozu dumaný yutarsýn
Seçim senin!
Hayal ettiðin raðbeti görmüyorsan o kahve sana ait deðildir
Gözünü kapat ve yürü!
Gölgen peþinden isterse gelmesin
S-e-n-S-a-n-a-Y-e-t-e-r-s-i-n
Büyümeyi öðren!
Kafka’yý anlamak için yaþamak gerekiyor
Bukowski’yi kavramak için içkini yarým býrakmamayý unutman gerekiyor
O içkisini yarým býrakarak öldü
Ýnsanlarý anlamak için tüm bildiklerini ve yaþanmýþlýklarýný unutman gerekiyor
Unutamazsan, üzülürsün
Üzülünce Kafka olursun
Hüzünlenince Bukowski olursun
Bir yalnýzlýk akþamýnda
Sokak lambasý altýnda soðuktan it gibi titreyerek ölü verirsin
Ölü verirsin ama yüreklerde býraktýðýn iz kalýcý olur mu?
En iyisi ben sana bir þiir ýsmarlayayým
Yanýnda da bir bardak su
Kendine gelmeyi öðren!
Yürek iþi zor bi zanaat be usta
Bu aralarda dünya halindeyim
Anlamadýn deðil mi?
Öyle iþte biraz garibim
Say ki
Hayatýn uslu, sessiz bir seyircisi olamadým
Sesli düþündüm her talihsizliði
An geldi her duyduðum hýçkýrýðýn yasýný tuttum
Hep iyi dilekler dileyenlere isyan ettim
An geldi paldýr kuldur gök gürledi içimde
Bir heybet dikildi göðsüme
Umudu elinde tutan ressama, yazara, þaire öfkelendim
An geldi güneþin doðduðunu gören mutluluða içerledim
An geldi en sevdiklerimle sýnandým
An geldi evlatlarýmla imtihan edildim
Emin ol ya
Kimseyi beni bedduasýna katacak kadar incitmedim
An geldi sordular elbet
Hani küçük bir bebeðin gülüþünü izlersin ya
Ýþte öyle baktýn mý dostuna
Ona insan olduðunu hatýrlattýn mý?
Tuttun mu verdiðin sözleri?
Geri dönüp omuz verdin mi kaygýsýna
Bir lavaþý böldün mü ikiye?
Hiç merhametle sildin mi alnýnýn terini
Düþün ki fark et gerçeði
Ey sözümü iþiten civan
Kazanýp kazanýp verir miyim zararýna
Ben ki onu sitemkâr dostluðun kirpiðinden derlemiþim
Yani, tabi ki de
Dostluðun, sevginin ve merhametin ne güzel þey olduðunu bilirim
Kendimi hatýrladýðýmdan beri
(Hayýr-la) çok tanýþýk deðildim
Geç kalsam da hayata
Herkese, her zaman bir fincan kahve içecek kadar yer vardýr hayatýmda
Kimsenin kimseye ihtiyaç duymadýðý bu zamanda
Nedenini bilmem, niyesini de bilemem ama
Bir ömür
Her ruh Vefayý kaldýracak güçte deðildir
Keþki kahve bahanesi olsaydý
Keþke bir fincan kahve içimi mola verseydiniz
Keþke hep yarýna ertelenmeseydi
O yarýn ki hiç gelmedi
Evet, keþki
Keþke vefa gönülden gönüle akan bir ýrmak gibi bizi buluþtursa
Aslýnda bu denli güzel olmaz hiç bir dünya
Ýþte minik bir hayal
Gerisini sen düþün
Vaktin varsa!
KAYIP YALDIZ