AYNADA

Bir çiçek demeti vardý ellerinde,
Birden ayaðý kaydý ve yuvarlandý dibe,
Kurtaramadým onu,
Elim yetiþmedi…

Ben mi sebep oldum bu ayrýlýða yoksa tanrý mý,
Gelmeseydin eðer bana,
Ölümden kurtulurdun.
Olmasaydým deli,
Olmasaydýn divane,
Kenetlen(e)mese de elerimiz,
Daha mutlu olurduk belki þimdi ikimiz de…

Hayýr, sus.
Daðlama beni daha fazla,
Kývranýrken ruhum acýlarla,
Bir de sen acýma bana.

Belki bu son þiirimdir sana,
Belki de yazmamalýyým artýk.
Zaten gözlerin kapalý baktýðým aynada.
Bir tek aðlayan benim.
Ne yeminler etmiþtim seni unutmaya,
Ne çok karar vermiþtim senden uzaklaþmaya,
Mümkün deðil,
Varken elimde tek tük fotoðraflarýn,
Yakamam onlarý,
Biliyorum kendimi,
Unutamam seni asla.

Kurak topraklardan susuz ve aç,
Tanrýya haykýrýyorum þimdi,
Almasý için canýmý,
Söndürmesi için,
içimdeki ateþi.

Ve kabul olmadý hala dualarým,
Yetmedi mi acýlarým.
Aðlamak bile anlamsýz artýk,
Sadece bocalýyorum,
Cennetin güzel bir köþesini hazýrlasýn bize tanrým,
Vaktim dolunca geliyorum,
Yanýnda olmaya layýk mýyým bilemiyorum.
Umarým sen de beni bekliyorsundur.

Çetrefil bir migrenle boðuþuyorum,
Kesif bir sigara kokusu alýyorum,
Bu nasýl bir eseftir ki,
Kendime gelemiyorum, hala kalbim duracak gibi,
Hala çýkýp gelecekmiþsin gibi.
Haklýsýn;
Yine kendimi kandýrýyorum…

Sosyal Medyada Paylaşın: