BİR KENT AĞLIYOR
Bir kent,
Ýçimdeki yangýnlardan, habersiz,
Beni tutsak etmiþ
Ve ben,
Kurtulamýyorum pençelerinden.
Býrakmak istiyorum,
Kendimi boþluða,
Bir eseftir, yüreðimde aðýrlýk topluyor,
Kalbimin acýdýðýný hissediyorum.
Unutmak gerek,
Ve bir daha anmamak bazý þeyleri,
Ne diye yaþatmalý ki onlarý,
Zaten bütün bunlar,
Hiç yaþanmamalýydý…
Bir kent aðlýyor þimdi,
Ýçimdeki…
Buz tutmuþ ellerimde,
Dolanýyor sýcaklýðý.
Bir parçam kopuyor,
Bir kesik tenimdeki…
Bir kent yanmýþ yýkýlmýþ,
Hala taze yýkým kokusu,
Hala yaþýyorum sokaklarýnda,
Hala evimiz var köþe baþýnda,
Hala duyabiliyorum annemin sesini.
Henüz hiçbir þey bitmemiþ gibi,
Bir rüya görüyorum sanki…
Hayýr, dayanamayacaðým,
Çýkarmalýyým birkaç anýyý aklýmdan,
Sökmeliyim kalbimden,
Fýrlatmalýyým bir köþeye,
Hissetmemeliyim varlýklarýný.
Bir kent aðlýyor þimdi, içimdeki
Taze yýkým kokusu
Ve belirsiz bir ses.
Duyabiliyorum ama anlamýyorum,
Nicedir sayýklýyorum.
Bir kent içimdeki,
Aðlýyor, gözleri nemli
Belli, ihtiyarlamýþ bir günde
ve yaðmalanmýþ masum çocuklarýyla
Affetmeli Tanrý bu kenti…
Altun
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.