SEVGİ ÇIĞLIKLARI

Yalnýzdým,
Mutsuzdum,
Huzursuzdum
Ve acýlar içinde kývranýyordum.
Eski mutluluðum, yaþayýþým,
Yoktu artýk.
Dostlarým evde yoktular.
Acýlarým git gide artýyordu,
Muhabbet kuþlarým artýk susmuþlardý.
Aslýnda tek susanlar onlar deðildi,
Ýnsanlar da konuþmuyordu,
Hayretler içindeyken anladým ki;
Sevgiden eser yoktu.
Þaþkýn, üzgün, sevgisizdim.
SEVGÝ ÇIÐLIKLARIMI kimse duymuyordu.
Avazým çýktýðý kadar baðýrsam da,
Nafile…
Kimse konuþmuyordu benimle,
Sorun bende mi diye düþünürken,
Anladým acý, gaddar gerçeði
Sevgi çýðlýklarýný kimse duymuyordu,
Kulaklarýný týkamýþlar,
Sevgi adýna bir þey yapamayacak kadar,
Aciz ve yalnýzdýlar…
Tanrým rüya mýydý gördüðüm o lanet dünya,
Hayýr böyle olmamalýydý,
Ýnsanlar kardeþ, dost olmalýydý.
Çünkü sevgi adýna yaratýlmýþtýr insanlar,
Sevgisiz yaþayamazlar,
Yapamazlardý…
Yüce tanrým sabah olduðunda,
Ýnsanlar ve tüm canlýlar,
Sevgiyle sarýlsýnlar birbirlerine ve;
Sonsuzluðunu yaþasýn dünya,
Suskunluktan eser kalmasýn asla…
ALTUN VURAL

Sosyal Medyada Paylaşın: