Kýrýk hatýralar var puslu camlarda
Saklayamaz yüzümden döküleni aynalar
Pencereme konan yaprak,
Anlatamaz maziden kalaný, hýçkýrarak o da düþer gider
Merhamet dilenirim alnýmdaki yazgýdan
Cama yazdýðým gibi yazýlmaz adýn
Düþmanýna vur diyen tutsaklar gibi
Geceye sarýlýrým çaresizce
Sokaktaki ýþýklar sönmesin
Yýldýzlar kaybolmasýn
Ürkek kuþlar uçup gitmesin diye dallarýndan
Kim bilir kaç cana umut saçýyordur yine güneþ
Yakýp yýkarken bekleyenleri ardýndan
Durmaz kanar yaralarým
Belki de bu yüzdendir topraða sarýlmam
Derin bir uykuya dalmak isterim sonra
Yaþanmamýþlarý akýtan gözlerin gelir hatýrýma birden
Hýçkýrýklarýndýr dökülüp savrulan yapraklarýn sesi
Geçip bitmek bilmez bu ay
Ýþte bundandýr Eylül’e darýlmam
Bir bilsen ey sol yaným!
Kaç kurþun sakladým sen yokken göðsümün ortasýnda
Kaç deniz kurudu gözümden içime akan boþluktan
Koca dünyayý sýrtlamaktan usanmadým, yorulmadým da
Bir tek yokluðun aðýr geldi yine
Aklýma gelirken Eylül’de en güzel aným.
02.09.2013