Günaydýn tavan
Bu kaçýncý mevsimdir üzerime çýð gibi düþen
Göðsümde çamur gibi saplanan þu öksürük
Daðýlýr kalbimin duvarlarýnda
Eskimeyen anýlar yine toz duman
Hiç deðiþmemiþsin çalar saat
Hala inatçý
Söyle bu yalnýzlýðýn kaçýncý asrý
Tembellik zamaný geçeli çok oldu, bir iç çöküþtür bu
Kemiklerim sýzlýyor artýk
Takvim yapraklarý da deðiþmiþ
Demek ki yaklaþýyor vaat
Hey gidi koca çýnar
Yýkýlmamýþsýn hala, güneþ sana da gülüyor demek ki
Bu kaçýncý aralýktýr saçlarýndan dökülen
O yaðmur kokusu,
Ama bu topraðýn deðil
Yine penceremden üþüyen kalbime sýzar
Hasretten çatlarken þakaklarýmýz
Ah tükenmeyen hasretim, söyle
Bu kaçýncý sensizliktir canýmdan sökülen,
Çýldýrtan bu sessizlik
Yokluðunun mateminde her sabah
Ayin gibi,
Yine sigaram bir de eskimeyen þarkýmýz
Sana þiirler yazardým hatýrlarmýsýn
Ýçinde hüznü de sevincim kadar severdim
severdin, severdik
hatýrlarmýsýn!
Bak þimdi kýrýk sandalyem dinliyor beni
Ama ben hala söz verdiðim gibi,
Hiç unutmadým seni
Þu öksürük dinince
Çalar saat durunca
Yaðmur kokusu gidince
Þarkýmýz son bir kez daha çalýncaya kadar bekliyorum seni
Söyle sende býraktýðým yerde,
Hala ordamýsýn! .
25.08.20**