Ah yar
Koca bir servettir içimdeki hasretin
Söyle ne zaman biter vuslata olan bu borcum
Ecel gelince verilen son nefesmidir bedeli
Dizlerime kadar yükselir gelir de ölüm
Zamansýz gelen özlemin kadar bükmez belimi
Her parçam ayrý bir evrendeyken
Aþkýn ‘’ Kün ‘’ emriyle birleþmiþ zerrelerim
Göðsümde ateþten kor kelimeler yakar bedenimi
Yüreðim kemikten parmaklýklar ardýndayken
Söyle ne zaman çözülür bu kördüðüm
Ölüm bu þehrin gece bekçisidir
Hasret yalnýzlýðýn tanrýçasý
Ne zaman baþýný kaldýrmaya kalksa
Ya bir ân büker boynunu
Ya da bir ses iner tokat gibi yüzüne
Ben ölüler hep mezarda olurlar sanýrdým
Ayrýlýðý okurken kitaplarda hiç duraksamazdým
Hele þiir yazmak imkânsýzdý
Ne zaman ki þu bitmeyen hasretin içime sýzdý
benim için de þair oldu derler be sevgili
Gecelere serpilmiþ,
Daðýlan zerrelerimi toplayýp çýkýyorum her sabah
Bir dost selamý teselli ediyor bazen
Mutlu olmak kolay olsa da bazý insanlara
Mutlu görünmek ince bir sanattýr
Hele hele buralarda...
Ah Mekke hani nerde o sokaklarýn!
Kim saklayacak þimdi,
Yokluðunda akýttýðým gözyaþlarýmý.
’ Aþýklarýn gözünden düþen her damla bir incidir, ki seven insan çok çabuk incinir ’
24.08.2013