býçak sýrtýndan daha yakýn
kendi ünlemlerini kesiyor aþk
birini özlemenin
masallarýna iliþiyor þiirler
beyaz ve tek kaðýtta
yana yakýlmayý öðreniyor sanki alfabe
üstelik
sabýrlara tutuklu harfler
uçucu hayallerle geziniyor kendi içselliðinde
yeminler düþüyor sayfa eteklerinden
baþ kaldýrýyor olmazlýk
ama dik duramýyor aþkýn perdeli yüzü.
esiyor ilhama doðru nefesler
bütün akýllarý çeliyorken
kalýpsýz virgüller
noktalanýyor aðlayan eylemsiz fiiller.
ve
uyruksuz damlayan siyah mavinin yanýnda,
aþk kendini
düþünmüyor
gibiymiþ yani.
biz ise dönümsüz öykülerin satýrlarýnda kaldýk
suçu kalbimize attýk
hadi git þimdi.hissedilen yazýtlara doðru
....