Kum yelinin ortasýnda buldum kendimi
Kirlendi gözlerim, ellerim, dilim…
Sükût yerleþti göðün damarlarýna, kýzýl gece
Devrilen umutlarýn baðrýnda sessiz çýðlýk
Ve mahþere selam verdi
Yýðýn ortasýnda boþ çerçeveler…
En çok çocuklar aðladý
En çok analar, babalar…
Ölümü iki geçiyordu, mühürlendi aðustos
Siyah kurdele yerleþti zindan geceye
Hiç kimse duymadý ölümün ayak sesini
Her yer toz duman, anýlar talan…
Hiçbir soru bu kadar acý vermedi,
Hiçbir cevap böyle sessiz deðildi:
“ Orada kimse var mý?”
…
Enkaz altýnda düþündüm hayatý
Film þeridi gibi geçti gözlerimin önünden
Acýlar, anýlar ve sen ve bakýþýn…
Üþüdüm sensiz anne,
Korktum karanlýðýn vaveylasýndan
Uðuldadý kulaklarým, yaklaþtým mahþere
Orada gökkuþaðý yoktu annem
Ölüme çeyrek vardý, sað omzumda bir melek
Götürecekti beni neredeyse,
Kilitlenecektim cennettin sandýðýnda,
Müebbet…
Unutmuyorum
Elinde kanlý bebesiyle o anneyi
Ve feveranýný,
Ve sancýsýný…
Deniz intikamýný aldý bizden,
Hani severdik ya taþ atmayý, hoyratça
Karþýlýðýnda aldý evleri içine umutlarý, hayalleri…
Marmara’da kaybettim çocukluðumu
Mavi devin girdabýna býraktým kalbimi
Ýlelebet…
Allah- u ekber diye baðýrdý dede
Göðün zembereðine saldý dualarýný
Hiçbir vakte düþman olmamýþtým böyle
Yelkovan sýrt çevirmemiþti akrebe
Günahsýz sabilere kefen olmamýþtý beton yýðýný
Kalbimin çeperinde milyonlarca ceset asýlý…
Iþýl ýþýl parlýyordu gözlerin,
Adýnla eþ ve yüreðinle kardeþ
Bilmiyordum son doðum günüm olduðunu
Yüreðimdeyken ellerin…
Figürü melekti biblonun,
Güneþte aydýnlanýyordu yüzün…
Keþke bulsalardý güzel bedenini,
Ben kabrinde dua bile edemedim…
Yarasýn bende Aðustos,
Kapanman zor,
Kabuðunu s/oydukça tazelenir sýzýn
Þimdi ellerim gökte,
Duam dilimde zikir…
Haydi as yýldýzlarý çarþaf gibi kalbime
Zindan karasý acýlar
Aydýnlanýr mý,
aydýnlanýr mý söyle…
Söyle...
Mekanýnýz cennet olsun… Hep kalbimdesiniz, hep…
Seda YÜKLER