YALNIZ ÇİÇEK
Eðilmiþ zaman gök tadýnda...
Bir yýldýz düþmüþken avuçlarýmda yiten
Maviliði yüzüme düþen hüznü
Aldýrmadan bir kýyýya atacaðým...
Bir satýrla düþecek o zaman,
Güz tadýnda sarýya kesecek tenim
Titreyecek uzaklýðýn kadar.
Dalýnda düþerse bir narçiçeði
Öpüþlerinin kokusunu bulacaðým
Sahiplenircesine bütün hepsini...
Ben ayrýlýðýn kýyýsýndan
Sandallarla çektim sensizliði
Ürkek atlar koþtu içimde...
Mum alevine sardým düþlerimi
Büyüttüm yanýmda sessizce
Aðýlý bir sarmaþýðý içimde...
Gözlerimden düþürdüðüm akþamý
Alnýma düþen sabahý çaldý
Ayrýlýðýn karabasaný...
Eðilmiþ zaman göðün orta yerine
Bir çiçeði yalnýzlýða kopardý...
Aðý: Organizmaya girince kimyasal etkisiyle fizyolojik görevleri bozan ve miktarýna göre canlýyý öldürebilen madde, °zehir, °sem.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Neslihan YAZICILAR Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.