içimde bir çocuk aðlýyor þimdi
kir pas içinde düþleri
birde soðuk ki sorma
gözleri
güz grisi
baþka baharlara kalmýþ bayramlarýn
yasýný tutuyoruz birlikte
öpemiyoruz ayrýlýðý alnýndan
yokluk kokan dudaklarýmýzla
kýrmýzý yarýnlarý bekliyoruz
beyaz masumiyetlerin kasýklarýna düþerken
siyah gölgeleri ellerin
aðýr maðlubiyetler alýyor gelecek
geçmiþin savaþlarýndan
hayat bakmýyor ardýna giderken
enkazýn altýnda kalan yüreklerimize
aðlýyor çocukluðumuz
viran bir duvarýn dibinde þimdi
hepliðimize kafa tutuyor
içimizin hiçliði
üþüyor mevsimler görüyormusun
kar yaðýyor temmuzun saçlarýna
yazý vuruyor boran
karanlýk düþüyor kalemime yine
ve yine
alýp baþýný gidiyor çocukluðum