düþünmekten yoruldukça
illet bir hastalýða dönüþüyor zaman
ne yana vursan kolundan tutup
kollarýn kýrýlýyor
kayýp bir kedi yavrusuna benziyor ruhun
birde yaðmur yaðýyor üstüne adam akýllý
saklandýðýn her saçak
delik deþik
ve bütün sokaklarda
mevsim son bahar
býkýyorsun hüzünlerden
sitemler
sýkýyor boðazýný
lacivert oluyor adýn
gözlerin
utanmaz bir yeþilken hala
hala
ardýna düþtüðün düþlerin
düþkünlüðüne yoruluyorsun
kalkýp gidiyor gelecek
ve geçmiþ
koynunda yatýyor sevdanýn
sahi
hangi limanda yýkanmýþtýk en son biz
hangi denizin mavisi vaftiz etmiþti
gayri meþru hayallerimizi
nerede kaybolmuþtuk hiç bulunmamacasýna
sahi be gözüm
ne olmuþtu ki bize
hangi büyük aþkýn gözlerinde ölmüþtük...