her günüme yetecek gam yaðmýþken yüreðime
söyle kaç vadeye böldün ayrýlýðý sevgili
oysa
sen benim ellerimi tuttuðunda
kanatlarýnda meltem taþýrdý martýlar
yýldýzlar sürerdi yüreðimi ihtirasla
aþka müdahil çiçekler açardý dört mevsim
þimdi ben ömrüme seni iliklemiþken
demek sen de gideceksin bakýþlarýný alýp gözlerimden
ben defalarca isyaný üfleyeceðim dudaklarýmdan
sen beni yine acýlara yazmýþsýn zalim
kirpiklerimden dökülecek gözyaþlarým
güneþ batarken
ay da düþecek gecenin namlusuna
bir kemanýn çýðlýðýnda infilak edecek sesim
bir ney aðlayacak bizi
ketum kuþlar çarpacak camlara
üþüyecek metruk sokaklarda sevda türküleri
ben yüreðime umut devþirmiþken gülüþlerinden
demek sen de gideceksin býçak çeker gibi içimden
daðýlacak damarlarýmda yalnýzlýðým
sen beni yine acýlara yazmýþsýn zalim
kaç kere ittin bu yüreði kör kuyulara
kaç kere daha basacaksýn ateþleri acýyan yanlarýma
kaç kere
barikatlarda týrnaðýný düþüren çocuklar gibi
bozgunum acýlara sarýlmaktan
ince bir hüznü batýra batýra içime
göçmen kuþlara sýðýntý bir serçe olacaðým
içimdeki kuytuya asacaðým sevdayý
kim tutsa ellerimden bende boðulacak
sen gittikçe
ben gölgeni büyüttüm penceremde
þimdi alnýma acýlarýn çizdiði atlastan yine yeniden sana sürükleneceðim
belki yeniden açar diye aþka müdahil çiçekleri
Temmuz’2013/Antalya
Sýtký Özkaya