sen yoksan uçurum oluyorum
halsizim aðýt çiziyorum sesime
bulut topluyorum ceplerime
hastayým
hercai aðrýlarým var içimde köpürüp duran
sorma yýlký atlarýna
kýrlara uzanan yol gibi
tut nefesimden al götür beni
beni gözlerine yatýr dünden bu güne
sen yoksan yitiriyorum ellerimi
çaresizim gül çürütüyorum mendilimde
iðde kokusu kesiyor nefesimi
yorgunum
gözlerimde uyku yarasý
sorma tüneyen kuþlara
direklerdeki tel gibi
tut nefesimden al götür beni
beni dizlerine yatýr akþamdan sabaha
sen yoksan yosun dolanýyor saçlarýma
kelebek kokuyor ömrüm
ah kadrini bilemedim türkülerin
ölürüm
hayrýný göremezsin gecelerin
güvercinlerin uçuþtuðu coðrafyalara
bir avuç renk renk gül yapraðý gibi savrulmaya
tut nefesimden al götür beni
beni dudaklarýna yatýr üç gün mü desem üç ay mý.. bir vakte kadar
Temmuz’2013-Antalya
Sýtký Özkaya