SEFİL HOVARDA

Bugün sus ben söyleyeyim. Çýkana dek avazým…
Her þey bir anda olur ya? Ýþte öyleyim sazým.
Kaç gündür param yok, alacaklýlar çaðýrýyor,
Meyhanede kavga ettim; her yaným pek aðrýyor.
Akþam sevgilim gitti, gece karým baðýrýyor.
Zormuþ ulan yaþamak! Dibime kadar yalnýzým,
Tüm dostlar derin mezarda… Yine depreþti sýzým.
Çoluk çocuk olmasa yine “Boþ ver neyse” derim,
Lakin fena tosluyor þu son günlerde kaderim.
Hiç yokum sanki âlemde. Bir çöpte kenardayým,
Ne þimdisi arkadaþ! Doðduðum günden dardayým.
Alýþmak desen çok zor… Hani þu umutlar var ya…
Yüzüne gülümse dur. Hep bildiðini yapar ya…
Attý yine bir kazýk, umut denilen þu çakal,
Uyuttu yýllar boyu, yine acý bitti masal.
Ne söylesem yetmiyor ki, sözlerden öte þekil.
Þu dünyada kaldý özüm, koskocaman bir sefil.
Kaç gündür param yok, alacaklýlar çaðýrýyor,
Meyhanede kavga ettim; her yaným pek aðrýyor.
Akþam sevgilim gitti, gece karým baðýrýyor.




Sosyal Medyada Paylaşın: