Lo
Islak Mezarlar
Yaðmurlarýn altýnda mezarlar ýslanýyor,
Üþümez mi ölüler? Hava oldukça soðuk…
Soyunmuþ yatýyorken ýsýnmak bir hayli zor,
Hele bir de çürürken, üstelik te hava yok…
Yýldýrýmlar amansýz öpüp duruyor yeri,
Arsýz dudaklarýnda kim bilir kaç cehennem…
Dev bulutlar korkudan döküyorken terleri,
Islanmýþ mezarlarda olmaz mý büyük deprem?
Yaðmurlarýn altýnda mezarlar ýslanýrken,
Damla damla oyulur ölü kokulu toprak.
Derinlerine sular hep sýzýyor olmalý,
Islanmýþ kefenlerle bu kuyularda durmak…
Hayatýn son rengi de iþte o zaman solmalý.
Yaðmurlarýn altýnda mezarlar ýslanýyor,
Göðün davudi sesi titretiyor iskemlemi,
Penceremin ötesinde kýzýlca bir kýyamet,
Berisi buðulu cam… Görmek için silmeli,
Ta ki odama dolsun, ürperten gizli dehþet.
Kim dedi “Ölü duymaz” ?Nasýl dedi, ne zaman?
Belki de bildiðimiz sadece bir teselli…
Ya varsa kabirlerde yaðmur sesini duyan?
Eyvah! Çok üþümüþtür mezarýnda sevgili.
Örtmeliyim üstüne bir beni, bir de yorgan.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.