Tohum

Ben mi þu dünyadayým; yoksa dünya mý bende?
Topraðým gökte saklý. Sýrtýmdaki Yerküre.
Durmadan çürüyorken gizlendiðim bedende,
Yeþermeden bitecek belki de meçhul süre.

Cemrelerim bu yýl da yere düþmedi anne.
Uzatmalý ömrümün soðuk iklimindeyim.
Bitmeyen þu doðumum artýk bitmeli anne,
Kundakta dolunayýn en son evrimindeyim.

Olmayan dallarýmýn derin sorgusundayým.
Hesabýn kesiminde filizler budanmakta.
Tomurcuk günlerimin gizli korkusundayým,
“Belki” diyerek gönlüm hayale uzanmakta.

Çekirdek zindanýnda güneþlerim batýyor.
Kapkara gerçeklerin gri ufuklarýnda…
Yýldýzlara uzanmak topraðýn altýnda zor,
Köklerim kuruyorken gece soðuklarýnda.

Yetim bir tohum kaldým, mevsimin insafýnda.
Her çiçeðe baðlayýp, bahar diye bir umut…
Yorulup kalmaz belki yýllarýn tavafýnda,
Gönül bulur baharý, ölüp gider veyahut.






]
Sosyal Medyada Paylaşın: