'Tükenen hasretin rol'ü'

Bulamadým kendimi ,
garip dünyanýn anlamsýz telaþýnda;
Ýçimde nice ölümler kurmuþum
yar’e ýsmarlama ölümler...
Dýþýmda cenazeler..,
kaldýrýlýrken bedenim içimden
Her bir adýmda yer deðiþtiren acýlar ile
Hiç tükenmeyeceðini zannedip,
Gönlüme saydýðým hasret ile tükendim


Birbirine kenetlenmiþ þehirler gibi yalnýzlýðým
Ruhum diri bir nefes sanki canýmda
Ölüm dedi hep dudaklarým
uzak diyarlara dalar gözlerim
Biraz uzak tenha bakýþlarým
Sallanýr umuda pençe vurulan yarýnlar
Aðýr bir yük taþýr kirpiklerim
Aðýr veballer sýrtlanýr sevda sýrtýna


Ýçinden geçtim hasretin, ta.. içinden.
Tam orta yerinde bir cenin daha
Uyanmaz belki sensizlik sabahýna...
Uyku tutmaz gecenin, karanlýk gözünü
Gündüzler çekilmez oldu
Gecenin ürpertici alýþýk günahýna
Evren koþar insan oðlunun affýna,
Dua..Dua....


Bir zifir bekçisi yarýnlar güneþe
Ismarlama aþklar cehennemine
Bir yangýn küller savrulmaz alevsiz
Gönül dediðin sur’ile ölür ve dirilir
Ruh günahýn iþkence adresidir.


Savrulur yazgýsýný kirlettiðin ömür
Susar bülbüller çaresiz...
sus ’ar’ gece ellerinden
Karanlýk gündüze hamile
Ar’sýzlar, içine kapanýk cümleler
Yanar bu matem
Yangýný sabaha çýkmaz kül
Yanar gönl-ü aþk..!
Divana, döne döne yanar bedenim...

Yazarý:
Serdar Özyanýz
Sosyal Medyada Paylaşın: