'Kör düğüm'

Notasý eksik âþk þarkýlarýný bilir misin ? ’sen’
Hep âþk’a deðdiðinde dudaklarým; kekeme bir sahnede buluyorum kendimi...
Kendimi kendinden geçirip,
Sonrasý olmayan sonralarýn karanlýk yusuf’lu kuyularýna haps ediyorum!
Yarýnlara umutla uyanan serçelerin masum bakýþlarýný...
Bilir misin? ’sen’
Bilinmezlere kaç kez senli içimden sensiz dönüp senle karþýlaþtýðýmý !
Ve bilirsin bilmezden gelirsin aslýnda.
Gözümde ne kadar sen büyüttüm..
Ýçimde büyütülecek yeri kalmayan gözümde menzil oluyor...
Nefesim yettiðince nefessiz kalsada caným
Canýndan geçirip hayat buluyorum.
Bakýþlarýnýn en can alýcý rýhtýmýnda hayat yeniden baþlýyor...
Sen içinden içimi geçirdiðimde
Ýçim içime sýðmýyor, dýþýma taþýyor âþk’ýn þehri...
Karanlýk odalar...
Ve duvarlarda bir figüran yalnýzlýk
Bileklerinden kesiliyor gece
Kan kaybýndan uzaklaþýyor yýldýzlarýn caný
Parlaklýðý ve masumiyeti çalýnýyor gecenin ellerinden!
Küskün biraz da küskün rolü gibi herþey...
Galiba gittikçe sana benziyorum...
Tutuklu bir sanýðýn ifade özgürlüðünü çiziyor,
Yüzümden çalýnmýþ baharýn solgun kýrýþýk yüz haritasý...
Zannedersem kalemi kýrýlmaya yüz tutmuþ günler bekliyor
Âþkýn mahkeme salonunda...
Hani ferhatlarý göremiyorum...
Mecnûn avukatlýk yapmýyor âþk’a deðer dudaklarýma....
Kurtarýcým yok !
Âþk yok !
Gönül aydýnlýðým çalýndý !
Yarýným yok ! Yüreðinle çaldýn senden sonra gelecekler...
Senden sonram hiç olmadý
’Hiç’ oldum sadece...
Bir hiç kadarým þimdi kaderime...
Belki de sensizliðe...
Söylesene sevgili !
Orhan baba söylermi þimdi kazýya kazýya zihinlerimize
’Bana kaderimin oyunu mu bu ’ diye ?
Yada...
Müslüm baba ’hasret rüzgarlarý’ der mi ? içimin kayýp þehrine...
Derlenmiþ kuraða yatýrýlmýþ âþk hasatým çalýndý...
Yürek bahçelerimden
Tomurcuk bir cinayet zanlýsý gözlerin.
Uzaklaþýyor bedenin bedenimden
Ýçimde diri bir ölü cenâze...

Serdar Özyanýz
Sosyal Medyada Paylaşın: