Bölünemeyen Her Şey Gibi
Kirli eller ulaþýrsa o gökyüzüne, artýk yaðmurlar da temiz yaðmaz göðsümüze
Ve bereket terk etmiþtir artýk o topraklarý, yaðmurlarda yýkandýðýmýz sürece…
***
Su içmek için kendime en uzak olan denizi seçtim
Yýllarýn susamýþlýðýna, yorgun adýmlarým eklendi
Yürümekten deðil, beklemekten yoruldu ayak bileklerim, uyuþtu
En az bekletildiðinde uyuþan hislerim gibi
Susamýþlýðýmý uyuþturamýyordum
Daha çok yanacaðýmý bilerek içtim kendime en uzak denizden
Susuzluðum arttý
Zamanýmýz azaldý
Deniz bitmezdi ama
Zaman tükenirdi
Bir denizi bölüþemeyecek kadar çok susamýþtým
Ve bölemeyecek kadar çok sevmiþtim
Elimdeki kavanoza bir avuç deniz suyu koyup götürebilirdim
Ama ayýramazdým parçaný senden
Susuz gitmek zorundaydým
Ayný havayý bölüþerek ayrýlýyordu yollarýmýz
Seni bölüp, yanýmda götüremeyeceðim kadar seviyordum
Yaðmur yaðýyor demeden yürüyorum
Sana geldiðim þu uzun soluklu yollar kadar seviyorum
Zaman çok ama yetmiyor gitmeye
Bölemiyorum kendimi parçaladýðým kadar
Yaðmuru taþýyamýyorum yaðmur bekleyen þehirlere
Hiçbir yaðmur ellerimde duramýyor taþýyabileceðim kadar
Gökyüzüne uzanmýþken parmaklarým
Bir þeyleri yakalama derdinde dualarým
Parmaklarým aralýk
Misafirini bekleyen kapýlar kadar
Yaðmuru tutmak ne mümkün
Ancak tutunabilirim ona
O zaman dualarla birlikte eriþirim gökyüzüne
Ellerim havada olduðu için önce parmaklarým deðer bulutlara
Yukarýdan, her þeyin en tepesindeyken baðýrýrým
“Kirletmeyin yere düþen yaðmur tanelerini
Onlar lazým olacak bize, yine”
Kirlenir yaðmurlar
Baþýmýzý kaldýrabiliyoruz hâla gökyüzüne
Yaðmur dilenebiliyoruz
Tutabiliyoruz parmaklarýmýzýn aralýklarýna bakmadan, yaðmuru
Ve su, temizlenmek için yeterli deðil bazen
Ben kendime hep uzak yaðmurlarý seçiyorum gitmek için
Eski dualarý saklýyorum hâlâ dudaðýmýn içinde
Gözyaþlarýnýn sabrýna tutunuyorum
Gözyaþlarý da aðlar
Kimse ýslak olduðu için fark etmez
Daha çok susamak için seçtim ben en uzak denizi
Yaðmurlar denk geldi hep susuzluðuma
Ama içmedim
Sabrettim ellerimle, dudaklarýma önce susmayý, sonra da susamamayý öðrettim
Gidebilene kadar
Ama susturamadým
Durduramadým yaþlarý
Yaþlarýn da aðlamaya hakký vardý
***
Bu yüzden en çok yaðmur yaðarken dýþa vurdu ruhumun hâli:
“Ben belki de yaðmura eþlik ediyorum
Aðlayarak”
On Sekiz Temmuz Ýki Bin On Üç 12 40
Nevin Akbulut
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.