Yarımdan Az Önce
Ben belki de geçmiþi anlatýyorum ya da geleceði
Her gelecek geçmiþin ayný deðil midir? ***
Sahi kim kaldý benimle þu an’a kadar
Yarýsý batan güneþten baþka hiçbir þey ýsýtmadý beni
O da yarým yamalak
Her donma zamaným güneþin batýþýna denk gelirdi
Ve ben tam yarým yamalak kurtulurdum
Yarým þiirler okurdum
Yarým hikâyemi anlatýrdým daha fazla üzülmesin diye dinleyiciler
Bazen de sonunu deðiþtirirdim þiirlerin
Baþladýðý gibi bitmesine müsaade edemezdim
I
Düþünüp derine daldýkça kayboluyorum
Daha fazla kaybolmak istiyorum sonra
Düþünmek için
Tam daldýðým yerden, bir þey oluyor çýkmak zorunda kalýyorum
Tam düþünemiyorum, tam yürüyemediðim gibi
Oysa ben koþmak istiyorum
Her þeyden, herkesten kaçmak için
Belki daha hýzlý koþarsam yaklaþýrým kaybettiðim kendime
Belki yine harfler benim olur
Ve gerçekten hikâyemi anlatabilirim o zaman
Yarýmdan az önce
II
Güneþ daðlarýn ardýnda birikiyor, batarken
Kim bilir belki umutlar da orada birikiyordur
Güneþ umut demektir
Muhakkak her aydýnlýk, umutla var olacaktýr
Kopan uçurtmalarýn güzel kuyruklarý
Bence hâlâ oradadýr
Çünkü kimse istemez güneþin kaybolduðu yere gitmeyi
Ama biz gidelim
Kopan uçurtmalarý koparalým, tellerden
Yakalayalým güneþi
Biliyorum orada birikiyor
Ne kadar ayakta kalabilir ki
Oturmak istiyor güneþ de týpký bizim gibi
Dinlenmek istiyor daðýn kucaðýnda, kimse görmeden
Bazen delirip koþmak istiyor
Kim tutabilir güneþi
Doruklar susamadan, daðlar susmadan
Kim ölmek ister benimle
III
Bana gelebildiðin her saat bayram
Geldiðin her yeri bayram yeri ilan ediyorum
Ve seninle ayný güneþte, elimizin ayný yönden yanmasýný düþlüyorum
Yanar mýsýn benimle, yarým yamalak
Gitmek biraz da ardýnda býrakaný yakmak gibidir
Ben hep senin geliþindeki güzel hâlini düþünüyorum
Daha güzel oluyorum geliþinle
Seni bulduktan sonra hep iki kiþilik konuþuyorum
Ýki kiþilik düþünüyor ellerim
Ama ben yine yarým yamalak üþüyorum
Bir yarýmý ýsýtan sensin biliyorum
Diðer yaným donuyor
IV
Çayýn yüzüme vuran dumanýnda saklýyorum düþlerimi
Sýcak tutsun diye
Çay en çok içimizi ýsýtan þeydir
Düþüncelerim donmasýn istiyorum
Seni düþünmeden duramam çünkü
Sen çayýný yudumlamaya devam et
Her güneþ batarken beni düþün
Ve ýsýttýðým hayallerin buz tutuþunu
Ellerimi sonra
Ellerindeki habersizliðini düþün
Yudumlama vakti boyunca düþünüyorum ben bunlarý
Ve yudumlayamýyorum
Boðazýmda yine o kocaman düðüm, adýný bulamýyorum
Her geliþin, bir de gidiþi var biliyorum
Ama konduramýyorum gitmeyi sana
Güneþin daðýn arkasýna konmasý gibi
Yakýþmýyor gitmek
Kim tutunurdu bu kadar hayaline
Bu düðüm gitmekle gelmek arasýnda bir yerde
Her gidiþinde o kadar yanar ki hayaller
Ben içimdeki düðümle can bulurum
Sonra sen gelirsin
Yeniden doðarým geliþinle
***
Gidip gelmelerden yarým kalýyorum
Kalmalarda eksiliyorum
Gittikçe kýpýrtýsýzlaþýyorum
Yarýmlaþtýðým gibi azalýyorum On Temmuz Ýki Bin On Üç 16 30
Nevin Akbulut
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.