ömür biçilmek istendi ömrüme kendilerinin deðilken elleri kuþandým ellerimi satýr indi de belime dönüp azrailime baktým dört dönüyordu çevremde insan kýlýflarý içinde polislerle hayli dost bayaðý polis elleri
durdum yürüdüm öldüm
bir gün kaldý kýrkýma hep diriydim omuzlarda taþýdýlar künyemi çiçeklerle, mumlarla çerçevelediler dualarýna girdim ben piþirirdim duanýn ekmeðini daðýtýrdým el el ülke büyüklüðünde bir sofraydým hiç oturmazdý bu erenler ayaktaydým
adým deðiþti sürekli adýmlarým deðiþmedi bir oldu durduðu yürüdüðü yön belli hiç eksilmedi önümden faþizmin boyalý, ilâçlý sularý
ölümümle keseriz sandýlar özgürlük adýmlarýmý parklarýn bütün çiçekleri güldü hem de katýla katýla boyasý akýnca komikti palyoçalar kocaman aðýzlarýn silinirken sinsi gülücükleri
devasa ayaklarý binerken üstüne çocuk ayakkabýlarýmýn enine boyuna yýrtýldý düzen
hadi gelin çocuklar özgürlüðü kurtaralým yine parkçýlýk oynarýz!
12. 7. 2013 / Nazik Gülünay
Sosyal Medyada Paylaşın:
glenay Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.