pýr pýr eden ýþýðýmýzla dönüp baktýk ay duruyor mu yerinde
karanlýktý bize anlatýlan masal yerinde duramýyordu kadýnlar arkalarýndan yürüyorlardý gençlerin çöl içmiþti sularýný susuzdular
arkamýzda kalan yolu da yürümeye mecburduk görebilmek adýna önümüzdeki ýþýðý daha da açarak gözlerimizi adýmlarýmýzý sýklaþtýrarak bütün dar boðazlarda inatla
yaþadýðýmýzý anlatmak için kanýtlamak üzere varlýðýmýzý býrakmaya mecburduk silâh karasý ellere siper ederek göðsümüzü býrakmaya mecburduk korkularý arkada
bizeydi zulüm akýtýlan kan önü kesilen yollar
dik duralým bir lâle gibi ince boynumuz bir kamýþca eðmeden baþýný rüzgârlarda ki canlansýn titrek ýþýklar aysýn karartýlan ay’lar
çoðalsýn sesler ki korkulan olmasýn bir araya toplansýn en güçlü eller havaya kalksýn yumruklar önümüzdeki yola bakalým geri çekilsin karanlýk
bir anda çoðalmaya mecburduk!
27. 2. 2013 / Nazik Gülünay
Sosyal Medyada Paylaşın:
glenay Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.