Bana öyle bakma bayým!
Rüzgâra karýþýyor bakýþlarýn.
Hiçbir aþk aklamaz günahlarýný
Seviyorum dedikçe cehennem olma bana.
Ya kal, ya da dön gurbetime.
Bitmesin bu þiir
Bitmesin baþladýðý yerde.
Gözyaþlarýmýn eksiliðinden
Gözlerimden düþen her aleve saklýyorum seni.
Bir sonbahar akþamý düþen yaprak misali
Ya da bir kýþ vakti içime saklanan ayaz gibi.
Yokluðun iklimsiz bir mevsimdi.
Zamansýz yaðan yaðmur gibi.
Ansýzýn ölen bir insan gibi.
Bu kadar derin konuþma bayým!
Sol yanýma yetim kalýyor sesin.
Adý ayrýlýktý bu þiirin.
Yazýlmayý beklenen.
Ben yazmaktan
Sense her harfime düþmekten usanmadýn.
Bu aþka kalkan son tren gibi
Son vagonunda kendi içime terk edildim.
Þimdi en aðýrýndan bir aðýt düþüyor dudaklarýma.
Yetim bir hüzün
Ve anadan üryan bir yalnýzlýk var iç sesimde.
Aþk öldü
Giden, gitti.
Ve gidene dur diyememektir asýl acý
Evet acýydý
Acýttý.
Kaç defa eceli kundakladým ellerimde
Ve kaç kez ölümü uyuttum gözlerimde.
Kör oldum, saðýr oldum geceler boyu
Þimdiyse o aðýr gecelerin hesabýný ödüyor kaderim.
Ýçime düþüyor yokluðun.
Vicdaným sýzlýyor
Birazda aðlýyorum.
Zalimce gitmene ne gerek vardý bayým!
Allah ne koyduysa ömrümüze severdik.
Meðerse
Yüreðimde iþlenen en büyük cinayetmiþ gidiþin.
Beni harflerimin katili eden
Seni ise þiirlerimin kurbaný!
Acýnasý bir terk ediþ
Acýyan bir yürek
Ve þehrin kýyýsýnda kývranan
Bir çift gözyaþý.
Annem aðlama derdi ben küçükken.
Anlýyorum ki daha aðlanacak çok gün varmýþ.
Þimdiyse
Kime çevirsem yüzümü
Kýrýlýyor aynada ki çocuk yaným.
Yetimliðim düþüyor avuç içime
Annemin kefenine saklanýyorum
Aþk beni bir daha bulamasýn diye.
Ve sana yazýlmýþ son þiirime
Ýmzamý atýyorum.
Hoþça kal güzel insan
Beni var oluþuma inandýran tek insan.
Hoþça kal
Bu sana son vedam.