An gelir yetersiz kalýr sözcükler
Yuvarlanýr uçurumdan
Kefensiz cesetler.
Yaslanýr ölüm.
Üþür kar tutan eller.
hüzn-ü gecede
darmadaðýndýr bulutlar.
Yorgun bir yolcunun
soluðunda gezer dururlar...
Dokunsan aðlarlar
Sürüldükleri dokuzuncu köye
gelin edilir yalnýzlýklar...
Yatar gözlerin seherinde
i mge kýrýðý mahkumlar.
Sabýkasý hayli kabarýk korkular.
Ýliþir cümlenin en görünmez yerine
usulca acýlar...
Hasret kalýr mýydý
huzura sonbahar.
Sabrýn sonu selamet olsaydý
etekten dökülür müydü taþlar.
Acýlar unutulurdu çoktan...
Nasýr tutmuþ yüreði ile
sarardý etrafýnýzý Ýstanbul...
Kaybolmazdýk;
Bilinen adreslerde
Gelmeden gitmeleri
öðrenirdik üç hecede
’Hoþ-ca-kal’lardan ...
Buruk zamanýn labirentlerinde
Tezatlýklara ihanet
etmezdi cemreler...
Kan sýzardý nefeslerden
uzun ...uzun...
besmele çekerdi
ölümseten sesler.
Derman/sýzardý...
Sabrý eðirir
girerdi Yusuf’un Kuyusuna
Dað gibi sular olsa da.
Sallanýrdý içindeki mavi çizgi.
Yýldýz düþerdi saçlara
Züleyha olup dilerdi Mevla’dan.
Tenindeki izli özneyi.
Alýntý deðildir ki hisler;
Gizli öznede.
(Ç)alýntý olsun baþka sevdalardan...
Sýðdýrdýk yine merhabalarý
Hoþ-ça-kal-lara...
Yoksa son akordunu mu yapýyor
Sevda mevsimi...
Ferda Özsoy
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.