Güneþin yaðmalandýðýna þahit olacak kadar yakýndýk hýrsýzlara Ve katillere Yýldýzlarý vuracak kadar dönmüþtü gözleri
***
Her gece yýldýzlar kanarken vurulduðu yerinden Yazýlýr en güzel þiirler Yýldýzlar kanar, yeryüzüne düþer parlaklýklarý Yýldýzlar vurulur, ay’ýn yüzü asýlýr Gün geceden alýr karanlýðýný Yeryüzü kararmaya devam eder, akþama kadar
Barut kokulu sokaklarý Anne yürekli kaldýrýmlarý var bu þehrin Hepimiz kimsesiziz Sokaktaki karton evlerde oturanlar kadar Dilenciler kadar Allah’tan baþka kimsemiz yok
Bu kimsesizlik genlerimizden geliyor Öldürmeyi öðrendiðimizden beri sevgisiziz Katili olduktan sonra þehrin ýþýklarýnýn Sevmek ilaç olmaz evlere ve ocaklara
Aklýn ve yüreðin almadýðý her türden acýyý yaþarken Allah’tan baþkasýna sýðýnamayýz Ya sabýr, ya selamet
Ýlk katili kim buldu? Yakalandýðýndan beri suçlular; gözlerimize suç gölgesi düþüyor Ve korkulu rüyalar Sabaha kadar sürüyor
Saatleri kim icat etti? Bekledikçe geç kalýyoruz yaþamaya Nefretin içinde katý bir sevgi Nefreti doðurmuþ
Annemin birinci evladý Senin sonuncu sevgilin Benim hiçbir þeyim olamayan biriyim Ýyiyim daha çok uyuduðumdan beri Ve uyuþtuðumdan bu yana daha az düþünüyorum
Düþünmek suçsa Biz günahkârlar ülkesinde baþý çekiyoruz Zebaniler cehennemi beklemeden gelmiþler bizi bulmaya Rahatsýz olduðumuz þeylere biraz yakýnýz Kendi þehrimizde üvey evlatlarýz Asýl sahipleri terk ettiðinden beri
Yüreðimdeki ateþle büyüyorum Büyümeme izin vermiyor her yanýmý saran korlar Büyümeye çalýþtýkça eksiliyorum dört bir yanýmdan Beden: dört yaný ateþlerle kaplý Üzeri: yýldýzlarla dolu ruh parçasý
***
Tenime deðen her ateþ günahkâr Yaklaþan her kimse yanar Avuç içlerimdeki su yetmez dindirmeye bu eziyeti Dinmeyecek kadar küçüðüm Büyümeyecek kadar dalgayým Gidecek kadar uzaðým