İstem Dışı: Kırmızı

Sessiz sokaklarda
Seni bekleyen
Beklerken sesli aðlayan
Bir çocuktum

Dün’dü
Bugün de öyle!

Ne olacaðýný biliyordum
Ama ne yapacaðýmý bilemiyordum…

***

Kesik bir bilekten akan sývý kadar canlýydým ve renkli
Sýcaktým henüz banyonun beyaz fayanslarýnda donmamýþken
En az kendim kadar bendim
Parmaklarým buz tutmamýþtý
Buz tuttuðu anda parmaklarým
Artýk baþka bir þeye aidim

Kýrmýzýya aittim
Kesik bir bilekten akan sývýdan daha fazlasýydý aramýzdaki
Rengimi ondan alýyordum
Yine beni yok edecek olan bu renkti

Bir elin parmaklarýn toplamýndan öðrenmiþtik sayý saymasýný
Þimdi o öðrendiklerimizle sondan geriye doðru sayýyoruz
Ölüme yakýn saniyeleri

Kesilmeden bir yerim kýrmýzý rengi dýþarý çýkmýyordu
Bu yüzden biraz kestim kendimi
Kýrmýzýyý seviyorum çünkü
Kaný deðil, kesilmeyi seviyordum
Kesilirsem daha çok bölebilirdim kendimi
Ve düþüncelerimi, daha çok gösterebilirdim herkese
Boyayabilirdim o zaman uzaklardaki bir ülkeyi
Tek elimle kýrmýzýya

Herkesin gözü biraz renk görsün diye
Elim daha uzaklara yetiþsin diye
Kalem eðer kýrmýzý yazarsa
Daha belirgin olurdu
Kýrmýzý yazmak adýna
Kýrmýzýyý yazmak için
Kestim uzaklara fýrlattýðým bileðimi

Kesmesem olmazdý
Yazamazdým
Acýmayýnca kalem, çýkmaz izi topraða ve yapraða
Kâðýda dökemez içini, acýmazsa
Dökecek bir þeyi olmaz çünkü

Anlatýlan hikâyelerin çoðunda ben vardým
Eðer isterseniz görebilirsiniz bunu
Ve eðer istersek kýrmýzýdan sýzan rengin aslýnda ne kadar masum olduðunu bilebiliriz
Gölgem kendini kaybederken
Bedenim ondan önce kayýplara karýþtý
Gölgelerin rengi olmazdý
Bunun yükünü gökkuþaðýna eklemiþtik
Ebe çýkmadan önce

***

Karþý koyamadýðým ama isteyerek, istem dýþýydý
Bu lambanýn altýnda bana ayrýlan yeri kaplarken yazdýklarým


Bu þiiri kesilen bileklerim ezberlemiþti
Kaný akmadan az önce
Ýstem dýþý ama istekliydi kýrmýzý rengi
En az bu þiir kadar
Akýcýydý kaným

Ben her þiiri yazarken biraz
Ýstem dýþý kýrmýzý’ydým!



Yirmi Dört Haziran Ýki Bin On Üç 14 20
Nevin Akbulut

Sosyal Medyada Paylaşın: