DURDUM
glenay

DURDUM

duru�umu se�tim
bir g�l yapra�� dokusunda pembe
bir bebe�in annesini her g�rd�� an gibi
a�larken susarak
ald�m yerimi

durdum
�i�nenmi�li�i kar��s�nda onca insan�n
zulm�n
kabaday� duru�lar�n
karanl��n

geri �ekmedim ad�mlar�m�
bir ad�m �ne ald�m
sevgiliyi bekler gibi
heyecanla
a�kla

k�r bak��lar yok sayd� duru�umu
ka� karanfil a�t��n� bir anda
yolumuzun �st�nde
beklerken tomalar
kararmas�n� ay’lar�n

daha fazla bekleyemezdim
alt�mdan �ekilirken topra��m
elimden al�n�rken bah�em, ba��m
anayurdum
can�m

elimden al�n�rken insan�m Tanr� ad�na
tapulan�rken yar�m

huzur koymazken evimde hi� durmamaklar
durdum
bir cans�z manken duru�u de�il bu
suskunlu�um
konu�amad�klar�m

�o�ald�m �o�ald�m �o�ald�m!

19. 6. 2013 / Nazik G�l�nay

Sosyal Medyada Paylaşın:

glenay Şiirleri

(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.

En Çok Okunan Şiirleri

Öyle güzel bakıyor ki Bayram sevincim Bir ışık huzmesi Gözleri hâlâ mayıs yeşili ATATÜRK SEPSESSİZ Cumhuriyet Şiirleri Okurduk Kelebekler özgürdür ATATÜRK'ÜM AYÇİÇEĞİ

Anasayfa

Şiirler

Yazılar

Forum

Nedir?

Kitap

Bi Cümle

İletişim

DURDUM